‘ถ้าฉันหักโหมมัน Lyme เลี้ยงสัตว์ร้ายหัวน่าเกลียด’

มีหลายวันที่ฉันรู้สึกราวกับว่าร่างกายของฉันถูกพันด้วยผ้าห่มที่มีน้ำหนักมาก และฉันไม่สามารถแม้แต่จะยกศีรษะที่มีหมอกหนาของฉันออกจากหมอน ไม่ต้องพูดถึงการสนทนาที่สอดคล้องกันกับสามีหรือลูกสาวของฉัน วันที่กล้ามเนื้อของฉันไหม้เหมือนถูกไฟไหม้

กระดูกของฉันร้องออกมาราวกับถูกเผาในเมรุเผาศพ และฉันถูกทิ้งให้นอนตะแคงอยู่บนพื้นในตำแหน่งทารกในครรภ์ ในวันเช่นนั้น สามีของฉันจะอุ้มฉันขึ้นและใส่ฉันลงในอ่างเกลือ Epsom บางวันเมื่อฉันอยู่ในเปลวไฟ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตายอยู่ข้างใน มันเป็นการต่อสู้ที่ฉันจะต่อสู้ตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน

ตอนนี้ฉันรู้ว่าฉันมีสิ่งที่แพทย์และนักวิจัยบางคนเรียกว่าโรค Lyme เรื้อรัง การติดเชื้อจากเห็บที่ใช้เวลาสิบปีในชีวิตของฉันในการวินิจฉัยอย่างถูกต้อง

ครั้งหนึ่งในงานปาร์ตี้ ฉันได้แบ่งปันเรื่องราวของฉันเกี่ยวกับการใช้ชีวิตร่วมกับผู้หญิงที่เป็นโรค Lyme เรื้อรัง และเมื่อฉันทำเสร็จแล้ว เธอพูดกับฉันว่า “ขอบคุณมากที่พวกเขาเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้เกิดอาการทั้งหมดของคุณ และขอบคุณพระเจ้าที่มันไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอย่างหนึ่ง” มันหยุดฉันตายในเส้นทางของฉัน ฉันอยากจะต่อยเธอและร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน มันเจ็บปวดเมื่อมีคนไม่จริงจังกับฉัน เพราะพวกเขาบอกว่าฉัน “ดูดีมาก” หรือ “ดูไม่ป่วย”

ทุกอย่างเริ่มต้นหลังจากเก็บบลูเบอร์รี่มาทั้งวัน ดูเหมือนไร้เดียงสาพอเมื่อสามีของฉันเลือกเห็บจากต้นคอของฉัน วันรุ่งขึ้นเมื่อฉันโทรหาหมอ พวกเขาบอกฉันว่าทิ้งได้ เราไม่มี Lyme ในจอร์เจียจริงๆ

ฉันไม่ใช่คนที่ชอบทำกิจกรรมนอกบ้าน—ฉันอยากจะจิบ Margaritas ที่สระว่ายน้ำหรือในสปามากกว่าวันอื่นๆ ดังนั้นการที่ฉันต้องเจอเจ้าสัตว์ร้ายตัวน้อยที่น่ารังเกียจจึงกลายเป็นเรื่องตลกในครอบครัว พี่สะใภ้ส่งเพลง “Ticks” ของแบรด เพสลีย์มาให้ฉัน ซึ่งเป็นเพลงใหม่ในตอนนั้น เราหัวเราะเยาะเนื้อเพลง: “ฉันอยากตรวจเห็บคุณ” นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ฉันจำได้คือปี 2550

ตอนนั้นฉันไม่มีอาการ Lyme ดังนั้นเมื่อสามปีที่แล้วเมื่อเลือดของฉันทำงานน้อยลง แพทย์ของฉันก็พูดถึงการตั้งครรภ์ของฉัน หนึ่งปีหลังจากมีลูกสาวของฉัน ความวิตกกังวลที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมก็หายไป แพทย์ของฉันกำหนดให้ Celexa

ซึ่งเป็นสารยับยั้งการรับ serotonin reuptake inhibitor สำหรับความวิตกกังวล ตลอดสี่ปีข้างหน้า อาการใหม่ๆ เกิดขึ้นในช่วงเวลาต่างๆ กัน: ปวดข้อ ปวดข้อ โรคหัวใจ ไมเกรน และความเหนื่อยล้าแบบโมโน เมื่อฉันบ่นว่ามีอาการคลื่นไส้และท้องผูกอย่างต่อเนื่อง

แพทย์ของฉันตำหนิความวิตกกังวลที่ฉันกำลังรับการรักษา และใช้ยาที่ปิดกั้นกรดเพื่อทำให้ปัญหาลำไส้ของฉันสงบลง การเยี่ยมชมนักตรวจวัดสายตาสองคนที่แตกต่างกันสำหรับอาการตาแห้งอย่างรุนแรงทำให้เกิดการวินิจฉัยที่แตกต่างกันสองแบบ—และยาหยอดตาที่ต้องสั่งโดยแพทย์

บทความแนะนำ

• ออกกำลังกายอย่างไรให้มวลไขมันลด แต่ไม่ให้กล้ามเนื้อสลาย
• จิตเวช: สภาพจิตใจของผู้สูงอายุ ลูกหลานไม่ควรมองข้าม

ในที่สุด, แพทย์ระบบทางเดินอาหารที่ฉันเห็นสำหรับปัญหากระเพาะอาหารอย่างต่อเนื่องได้ตัดขาดโรค Crohn และมะเร็งลำไส้ใหญ่ (การส่องกล้องตรวจลำไส้ใหญ่ของฉันกลับมาเป็นปกติ) แต่ส่งฉันไปที่นักกายภาพบำบัดเพื่อติดตามผลเลือดของฉัน เพื่อนที่มี Lyme บอกฉันว่าเธอคิดฉันมี Lyme แต่ฉันลังเลที่จะวินิจฉัยตัวเองเมื่อไม่มีหมอคนไหนไปตามถนนสายนั้น

จนกระทั่งฉันได้ลองทานอาหารแบบโฮล 30 ที่กำจัดอาหารจำพวกไนท์เชด ผลิตภัณฑ์นม กลูเตน แอลกอฮอล์ กาแฟ ข้าวโพด และถั่วเหลือง ฉันก็ตระหนักว่าอาการเหล่านี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกัน เนื่องจากอาการหลายอย่างดีขึ้นโดยการเปลี่ยนอาหารของฉัน

เมื่อฉันบอกเรื่องนี้กับแพทย์โรคข้อ คำตอบของเขาคือ “แต่มะเขือเทศดีสำหรับคุณมาก” เขาวินิจฉัยว่าฉันเป็นโรค Sjogren’s syndrome ซึ่งเป็นโรคภูมิต้านตนเองและให้ยาแก้ปวดแก่ฉัน นี่เป็นจุดที่ฉันรู้ว่าฉันต้องหยุดพบผู้เชี่ยวชาญ ฉันเคยเข้าและออกจากสำนักงานแพทย์และรู้สึกว่าไม่เคยได้ยินและเข้าใจผิด ด้วยกำลังใจจากเพื่อน ฉันตัดสินใจว่าถึงเวลาต้องไปหาหมอบูรณาการที่จะตรวจทุกอย่างในภาพรวม

---

ติดตามเนื้อหาดีๆ น่าอ่านได้ที่ tedbrews.com อัพเดตทุกสัปดาห์